قربانى را خودش بخورد و قدرى را هديه دهد، و مقدارى را به فقير مؤمن صدقه بدهد، و احتياط آن است كه هديه را هم به مؤمن دهد، و اين كه هر يك از صدقه و هديه كمتر از ثلث قربانى نباشد، و در هديه فقر شرط نيست.
(مسأله 190) لازم نيست كه سهم هر يك را جدا كند، بلكه اگر همين طور هديه و تصدق كند، و بعد آن فقير مؤمن، و مؤمنى كه هديه را قبول كرده سهم خود را به ديگرى صدقه بدهد اشكال ندارد، و اگر پيش از عمل كردن به اين احتياط، افرادى قربانى را به دزدى يا غارت ببرند، لازم نيست دوباره قربانى كند. ولى اگر قربانى را به آنها بدهد، بايد قيمت گوشت قربانى سهم فقرا را به فقرا برساند، نه قيمت گوسفند زنده را.
(مسأله 191) چون ممكن است در منى بواسطه حاضر نبودن فقير مؤمن، تصدق دادن ثلث قربانى به مؤمن فقير و همچنين هديه دادن ثلث آن به مؤمن ممكن نباشد، بهتر