سوم: كسى كه موى خود را به عسل يا صمغ براى رفع شپش و نحو آن چسبانيده باشد كه بايد سر بتراشد.
چهارم: كسى كه موى سر خود را جمع كرده و گره زده و در هم پيچيده و بافته است كه بايد سر بتراشد.
پنجم: خنثاى مشكل از اين سه طايفه اخير باشد بايد احتياطا هم تقصير كند و هم سر بتراشد.
مسأله 667 - احتياط آن است كه كسى كه سر را مىتراشد تمامش را بتراشد.
مسأله 668 - در تقصير كفايت مىكند مقدار كمى از موى سر يا ريش يا شارب را چيدن به هر نحو و با هر آلت كه باشد، و يا ناخن گرفتن، و بهتر است كه هم مقدارى از مو بگيرد و هم ناخن را بگيرد.
مسأله 669 - سر تراشيدن و تقصير چون از عبادات است بايد با نيت خالص از ريا و براى اطاعت خداوند باشد، و بدون آن صحيح نيست. و آنچه بايد به آن حلال شود حلال نمىشود.
مسأله 670 - جايز است سر را خود انسان بتراشد، يا به سلمانى بدهد، و هم چنين در تقصير، و بايد خودش نيت كند، و بهتر آن است كه سلمانى هم نيت كند.
مسأله 671 - كسانى كه سر تراشيدن براى آنها متعين است، مثل اشخاصى كه در مسأله (666) ذكر شد، اگر سر آنها مو نداشته باشد بايد تيغ را به سر آنها بكشند و آن كافى است از تراشيدن سر.