حال خود از كندى وتندى وصحت ومرض وقصر وتمام وتحصيل شرائط صحت بحسب حال خود از غسل يا وضو يا تيمم وغير اينها از شرائط غير حاصله ونماز نكرده باشد واجب است قضاء آن نماز چنانچه با علم بمفاجات حيض واجب است مبادرت باداء آن ودر مواطن تخيير كفايت مىكند سعة وقت از براى قصر هر چند وسعت تمام را نداشته باشد واگر كمتر از اين قدر را درك كرده باشد با پاكى از حيض پس واجب نيست قضاء اگر چه احوط قضا كردن است اگر بقدر اقل واجب درك كرده باشد بدون تحصيل ماعداى طهارت از شرائط بلكه احوط قضا كردن است اگر درك كرده باشد بقدر اكثر نماز را يعنى بيش از نصف را بلكه احوط قضا است بمجرد حصول حيض بعد از وقت هر چند نتواند هيچ از نماز بكند (مسألة 32) اگر از حيض پاك شود قبل از خروج وقت بقدرى كه بتواند غسل كند ويك ركعت از نماز را با شرايط آن بجاى اورد واجب است مبادرت كند بان ونماز او صحيح است واگر ترك كند قضاء آن واجب است واگر كمتر از اين باشد واجب نيست قضاء اگر چه احوط قضاء است در صورتى كه درك كند يك ركعت را با طهارت هر چند بقدر تحصيل سائر شرايط وسعت نباشد بلكه احوط قضاء است اگر پيش از طلوع يا غروب افتاب پاك شود مطلقا وتحقق ركعت بتماميت ذكر سجده اخيره است بنابر اقوى نه رفع راس وهر گاه يك ركعت از آخر وقت را درك كند با تيمم كفايت در وجوب نمىكند مگر انكه وظيفه او تيمم باشد با قطع نظر از ضيق وقت لكن احوط اتيان آن است با تيمم مطلقا (مسألة 33) هر گاه ضعيفه پيش از دخول وقت شرائط نماز را تحصيل كرده بود وبعد از دخول وقت حائض شد كفايت مىكند بنابر اقوى در وجوب از او قضاء گذشتن مقدار اداء اقل واجب از نماز هر چند بقدر تحصيل شرائط بر تقدير عدم حصول انها وقت نداشته باشد پس اعتبار گذشتن بقدر تحصيل شرائط در صورت عدم حصول انها است نه مطلقا (مسألة 34) هر گاه بگمان تكى وقت از ادراك يك ركعت ترك كرد نماز را بعد معلوم شد وقت وسعت داشته واجب است قضا كند (مسألة 35) هر گاه شك كرد در وسعت وقت وعدم آن واجب است مبادرت كند بنماز (مسألة 36) هر گاه در اول وقت بداند كه حائض مىشود واجب است مبادرت باداء بلكه اگر شك داشته باشد در وسعت وقت پيش از مفاجاة حيض واجب است نيز مبادرت واگر ترك كرد واجب است قضاء مگر انكه معلوم شود عدم سعه