طبيعى براى طايفهء از ميكروبها محسوب مىشود.
دكتر (دامر) گويد در زمان واحد هم غذا وهم دوا است ودكترها آنرا براى استدرار بول وامراض كليه ومرض استسقاء بكار مىبرند وخام خوردنش بهتر است.
ديگرى گويد پياز متضمن موادى است كه در تخفيف دردهاى بينى وحلق و مجارى تنفس وغيره خيلى موثر است. پياز براى اعصاب وبيخوابى مفيد است وداراى مخمرى است كه براى هضم مواد نشاسته اى لازم است. پياز براى گزيدگى زنبور وپشه ومگس بسيار سودمند است.
اگر چند قطره سركه روى پياز رنده شده بريزند وآب آنرا در بينى بچكانند از خون دماغ جلوگيرى مىكند.
* (هامش) از كتاب طب الصادق وراهنماى تندرستى (*) پياز خام پياز خام نيز يكى از غذاهاى ضد عفونى كننده است ومعده و روده ها را از عفونت گوشت پاك مىكند وداراى انسولين نباتى است ومرض قند را معالجه واز ابتلاء بآن جلوگيرى مىكند.
هر شخص سالم كه بخواهد سلامتى خود را حفظ كند بايد در 24 ساعت با غذاى خود در حدود نيم سير پياز بخورد. پياز داراى گوگرد است وبراى رشد موهاى بدن بسيار لازمست.
پياز داراى ويتامين هاى مختلف مخصوصا ويتامين (ث) بوده واز رقيق شدن خون جلوگيرى مىكند. پياز نابود كننده ضد ويتامين (ب) مىباشد كه در مغز برنج بوده وويتامين هاى بدن را رسوب ميدهد.
پياز داراى فسفر است، غذاى مغز ومشوق امور آميزشى است، پياز آهك دارد واستخوان بندى ودندان ها را محكم كرده واز نرمى استخوان جلوگيرى مىكند.
در پياز آنزيم مخصوصى است كه اشك را زيادتر وترشحات داخلى غدد اشك را كه ضد سرطان است زياد مىكند. پياز اشتها بغذا وشهوت را زياد مىكند