چه اشخاصى عمرشان طولانى است در صحنهء زندگانى اشخاص بدو دسته متمايز قسمت مىشوند:
دسته اول - كسانى هستند كه همه چيز مىخورند يعنى از هيچ غذائى روگردان نيستند، به تمام غذاها ناخنك ميزنند، باصطلاح بندهء شاكر خدا هستند به همه چيز دهن ميزنند وهر غذائى را دوست دارند. شايد آنها را دله بدانيد واز اينكه گاهگاهى با فقراء هم غذا مىشوند خوشتان نيايد.
آنها به هر شهر وديار كه بروند احساس غربت نمىكنند وغذاهاى مخصوص آن شهر را بآسانى مىخورند از روغن زيتون، مرزه، سير، وسبزيهاى صحرائى بدشان نميآيد، انواع ماهى ها را دوست دارند همه روغنها به طبعشان گوارا است: غذاى ايرانى وفرنگى در نظر آنها يكسان است خلاصه از هيچ چيز بدشان نمىآيد وبهيچ چيز دلبستگى ندارند، اين دسته اگر پرخور نباشند سالم ترين اشخاص هستند، در زندگانى قيد شكم ندارند، به هيچ غذائى معتاد نمىشوند براى يك غذاى مخصوص سر ودست نمىشكنند، قطر شكمشان متوسط است، اينها هستند كه كمتر مريض مىشوند وبا پزشك وداروخانه سر و كار ندارند. فرزندان سالم نيز از خود بيادگار مىگذارند.
دسته دوم - بد سليقه ها وباصطلاح خودشان خوش سليقه هستند، از مقدار زيادى از هداياى طبيعت بدشان مىآيد.
پرخورها پرخورها هميشه از دسته اول مىباشند، زيرا دسته دوم هيچوقت اشتهاى پر - خورى پيدا نمىكنند. پرخورهاى دسته اول كسانى هستند كه رمز طول عمر را پيدا نموده وآنرا فداى شكم پرستى كرده‌اند ودر حقيقت كيفيت غذا را فداى كميت آن نموده‌اند. اين اشخاص كه خوب خوردن را با زياد خوردن اشتباه كرده‌اند، استقامتشان در مقابل امراض از دسته دوم بيشتر است وكمتر مريض مىشوند، ناراحتى آنها از زياد خوردن است، قطر شكمشان زياد است ومثل معروف كه مىگويند: (طول عمر با طول ؟؟؟ نسبت معكوس دارد) نزد اينها صادق است، اينها غالبا به مرض سكته ونظائر ؟؟؟ رند وعمرشان از هشتاد تجاوز نخواهد كرد.